برای نمونه نزدیک به یک هفته پیش دولت آلمان از طریق وزیر کار خود اعتراف کرد، که حتی افرادی که ۳۵ سال سابقه کار دارند و حقوقی نزدیک به ۲۵۰۰ یورو دریافت کرده اند، بیمه بازنشستگی دریافت خواهند کرد، که کمتر از خط فقر است و باید برای همین به اداراتی که برای کمک به فقرا هستند، مراجعه کنند. این خبر نه فقط در تمام رسانه های آلمان و حتی اروپایی در صدر اخبار چند روز گذشته میباشد، بلکه منجر به دعوا بین احزاب حکومتی آلمان شده است، با اینحال صدای فارسی آلمان در اینمورد سکوت کامل کرده است. نمونه دیگر در این چند روز سکوت ژورنالیستهای شرفمند (مگر آدم مدرن میتواند شرفمند نباشد؟) این رادیو در مورد کمپین بزرگ بین المللی پناهندگان در آلمان میباشد، که قصد یک راهپیمایی طولانی علیه وضعیت تاسف بار زندگی خود را به برلین دارند، که حتی کانالهای تلویزیونی آلمان و اتریش (مانند ۳ سات) گزارش کاملی از ان در این هفته نشان داد.
صدای امریکا هم به نوبه خود هنوز در حال ویترین نگهداری و گول زدن افکار عمومی جهان سومی میباشد. برای نمونه وزارت کشاورزی امریکا ماه گذشته خبر از رکورد گرسنگی در ایالات متحده داد، تعداد کسانی که در امریکا حتی شاغل هستند ولی دیگر درآمدی برای سیر کردن خود و خانواده شان ندارند، به ۴۶،۵ میلیون نفر رسید (علاقمندان لطفا به سایتهای امید و یا هفته مراجعه کنند). تحلیل صدای امریکا در اینمورد یک جای خالی بزرگ بود. این سانسور انعکاس وقایع غرب مختص به این دو نیست. سایتهایی مانند گویا و یا رادیو فردا (صدای سازمان مزدوران دمکراسی سیا) وضع بهتری ندارند. برای نمونه خانم باسوادی بنام الهه بقراط در مقاله ای به دروغ نه فقط محتوای کتاب معروف توماس هوبس بنام "لویاتحان" را که در مورد دولت بورژوایی -لیبرال میباشد، تحریف کرد، بلکه حتی زیرنویس نام کتاب را هم به غلط (بیسوادی و نا خوا نده یا دروغگویی؟ ) بجای دولت بورژوایی- کلیسایی به "مدنی- مذهبی" ترجمه کرد. ظاهرا اینکه دولت لیبرال غربی به اعتراف بزرگان خود مانند توماس هوبس دولت سرکوب و یک هیو لاست، برای این سینه چا کان اقتصاد بازار آزاد کراواتی و دکلته پوش قابل هضم نیست، با اینکه این دیررسیدگان در روزگاری قربانی به پای بت بازار دمکراسی میریزند، که مدیران ان مانند مرکل، اوباما و یا دراگی هر شب با کابوس زلزله بحران ان و میلیاردها دلاری که فردا باید چاپ کنند (به اعتراف خود بدون پشتوانه) بخواب میروند.
برای نمونه امروز مجله اشپیگل خبر از احتمال ورشکستگی دولتی در ژاپن داد، ولی ظاهرا این خبری نیست، که ۴۰هزار نفر دوستان ایرانی صدای آلمان در فیس بوک توانایی درک و یا هضم ان را داشته باشند و به همین خاطر بازارپرستان و هجوه گویان صدای آلمان این دوستان تازه به شهر اوتیلیتاریسم آمده را ناراحت نمیکنند.
در افشای مقاصد این رادیوها و سایتها باید کوشید. اینها آخرین عربده های لیبرالیستی در منجلاب بزرگترین بحران معاصر سرمایه داری میباشد.
امیر اسدی
